امروز در دنیای بازیگری اغراق جایی ندارد

مسعود رایگان بازیگر فیلم "پاپیتال" در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد حضور در نقشی متفاوت در این فیلم گفت: "بعد از "خیلی دور، خیلی نزدیک" به نظرم رسید نباید در یک قالب کلیشه شوم. خطرناکترین اتفاقی که برای یک بازیگر رخ می دهد، کلیشه شدن در نقش های مشابه است. به همین دلیل و برای تجربه نقش های متفاوت بازی در فیلم "کافه ستاره" ساخته سامان مقدم را پذیرفتم. اصلاً ملاکی برای کوتاهی یا بلندی نقش  ندارم؛ بلکه ویژگی نقش مهم است و کاری که به عنوان بازیگر در روند فیلم و نزدیک شدن به کاراکتر انجام می دهم."

وی تاکید کرد: "با توجه به اعتقادم برای حضور در نقش های بسیار متفاوت در فیلم های "سنتوری"، "خون بازی"، "مخمصه" و "پاپیتال" ظاهر شدم. آشنایی من با شلیله به 35 سال قبل برمی گردد، به همین خاطر این نقش را پذیرفتم. در فیلم کوتاه "صعود" هم به عنوان فیلمبردار و بازیگر حضور داشتم. با توجه به فیلمنامه درست و خوب فیلم، به نظرم انتخابم درست بوده است."

رایگان در پاسخ به این سئوال که بازی در نقش انسان های روانپریش به نوعی حرکت بر لبه تیغ است و اینکه برای حضور موثر در نقش آدم هایی با مشکل روانی چه تمهیداتی لازم است، گفت: "طراحی شخصیت یکی از وظایف بازیگر است. اگر یک نقش حساس باشد و به حرکت بر لبه تیغ شباهت داشته باشد، باید تعادل را حفظ کرد. اصلاً اعتقاد ندارم یک روانپریش لزوماً باید دچار حرکات غیرارادی دست و پا باشد یا کارهای عجیب و غریب انجام دهد."

او ادامه داد: "در سینما بحث زیبایی شناسی وجود دارد. زمانی که نقش یک روانپریش را بازی می کنیم، قرار نیست به طور کامل خودمان را در نقش غرق کنیم، نظیر اتفاقی که برای خانم سوزان هیوارد افتاد و بعد از بازی در فیلم "می خواهم زنده بمانم" مدت ها دچار مشکلات روحی و روانی بود، برای اینکه واقعاً خودش را در نقش غرق کرده بود."

رایگان در مورد به کارگیری ته لهجه کرمانشاهی در نقش خلیل سروری در "پاپیتال" گفت: "این مسئله در فیلمنامه وجود نداشت و شلیله نگران بود با توجه به نوع صدای من که به اصطلاح تاریک و خفه است، این لحن در شخصیت پردازی تاثیر بگذارد. فکر کردم با استفاده از لهجه این لحن شکسته شود، به همین دلیل از آن برای طراحی شخصیت استفاده کردم."